“Bu gece bitince ne yapacağız, bilmiyorum. Hep birlikte beklediğimiz o sabah gelip de bu savaş bitince… Hepimiz, sadece “ülke” adlı bir gemi batıp “savaş” adlı bir adaya düşünce işe yarayan adamlarız. Eğer bir gün “kurtarılırsak” bu felaket adasından, hiçbir karşılığımız kalmayacak.
Bu gece bittiğinde erkeklerin yatacak yeri olmayacak. Kendilerinde saklanacak, haklı çıkacak bir yerleri, olmayacak. Silahları ve tehlikeleri elinden alındığında, seviştikleri kadınları sabah görünce kaçmak isteyen oğlan çocuklarına benzeyecek bu şehir.
Savaş bizi daha yakışıklı gösteriyor Filipina. Eğer bir gün biterse, erkekler sökülmüş lunapark oyuncaklarına dönüşecek, çürümüş plastiğimiz ortaya çıkacak. Plastik olduğumuz ortaya çıkacak. Kadınlar her sabah kalkıp başka bir hayata başlayabilirler, ama erkekler… Bu topraklarda erkekler öyle bir yerinden yaralı ki Filipina, ne kadar sevsen geçmez.”

Ece Temelkuran’ın içinde o kadar çok göz var ki dünyaya on bin yerden bakıyor. Böylelikle de ortaya çok katmanlı, samimi ve özgün bir roman çıkıyor.

Gizem Çiçek Sabit Fikir Edebiyat Dergisi

“Zekice kurgulanmış.”

Asuman Kafaoğlu Büke Radikal

“İki gündür, dışarılarda pek kalmadan eve kapanmaya koşturuyorum. Eve değil de aslında içimde kıpır kıpır bir heyecanla o romanı okumaya gidiyorum! Öyle güzel bir heyecan ki bu! Romanın adı. Muz Sesleri!”

Haşmet Babaoğlu Sabah

“Muz Sesleri, hikâyeler içinde kaybolmaktan, savaşmaktan, bir aşkın içinde rezil olmaktan korkmayanlar için, gerçekten hissedenler, yaşarmış gibi yapmayıp “gerçekten” yaşayanlar için yazılmış bir roman.

Neslihan Acu Eleştirmen

Şiirsel metaforların zekice, ironi ve acılı natüralizm ile iç içe olduğu bir roman.

Okur Yorumu